Na mijn lessen portret schilderen begon ik aan een serie stillevens. Ik kwam tijdens deze lessen achter het feit dat ik het liefst levende materialen en dingen schilder. Een glas en een gouden belletje behoorden tot de opdrachten maar dat werkt bij mij niet. Ook binnen de categorie stillevens moest ik op zoek naar iets wat bij mij past. Ik begon aan een mini tweeluik zoetigheden. Wat een gepriegel en precisiewerk. Ik voelde me erbij thuis. Het was net alsof ik weer op mijn stenen aan het schilderen was.
Mijn lerares kende mij ondertussen wel een beetje en vroeg mij waarom ik zo klein schilderde. Als ik heel eerlijk was was dat omdat ik bang was dat een grote zou mislukken. Dat kon ik toch niet. Zij zei dat zij verwachtte dat ik juist enorm zou genieten van een grote doek waarop ik de details veel meer uit zou kunnen werken. En toen zei ze iets dat mijn hele kijk op mijn "reis" veranderde. Een schilderij kan niet mislukken. Het is jouw interpretatie van een beeld of situatie en dat is altijd okay. Een ander kan daar weer iets totaal anders van maken maar dat doet er niet toe. Jouw doek, jouw, beeld, jouw project, jouw schilderij. Laat los wat een ander van jou verwacht en ook van wat je er zelf van verwacht en geniet van het proces. Dit advies heeft mij zoveel vrijheid en ontspanning gegeven. Ik durf gewoon te doen wat ik zelf mooi vind en waar ik van geniet.
Vlak voor de zomer in 2022 liepen deze lessen af en ik begon vol goede moed in de laatste twee lessen aan een enorme doek van 70x100 cm. Ik plukte weer een plaatje van Pinterest en ging aan de slag.
Tijdens de zomervakantie heb ik er heel hard aan gewerkt maar oten het nieuwe cursusjaar begon was ik nog lang niet klaar. Ik besloot me niet in te schrijven voor een nieuwe ronde lessen maar om dit schilderij eerst af te maken. Na heel wat uurtjes werk was het eindelijk af en nu hangt het bij ons in de hal.
Reactie plaatsen
Reacties