Tijdens een hele spannende opname van onze dochter heb ik dit gedicht geschreven. Wij waren al anderhalf jaar aan het wachten op de goedkeuring van een diafragma pacer. Steeds opnieuw werd onze hoop de grond in geslagen maar in mei 2020 kreeg zij haar levens reddende operatie! In de maanden vooraf voelde ik mij vaak zo wanhopig. Ik wist vaak niet meer of wij er goed aan deden om zo te knokken maar ik kon niet anders. Alles voor ons kind! Door alles heen voelde ik mij gedragen door de Vader.
De laatste maanden heb ik gewerkt aan een schilderij bij het gedicht. Het was ontzettend genieten om dit op doek te zetten. Er zit heel wat uren werk in maar dat is het helemaal waard. Het is een doek van 70x70 cm. Mijn grootste doek tot nu toe.
dit soort schilderijen vind ik het mooist om te maken maar ik vind het wel erg moeilijk om een beeld dat in mijn hoofd zit op het doek te krijgen. De technieken leer ik wel op het SchilderLab maar daar wordt vooral gewerkt met voorbeelden. Ik zou zo graag ergens een cursus willen volgen om te leren hoe ik vanuit mijn hart/hoofd moet schilderen. Dus mocht je dit lezen en weet je ergens waar dit kan….neem aub contact met mij op! Alvast bedankt!
Reactie plaatsen
Reacties