Soms zijn er...
van die dagen...
dat het daagt
dat het dragen
zoveel vraagt
van die dagen...
veel geschreid
vol van vragen
verdriet dat snijdt
van die dagen...
dat ik instort
niks kan dragen
steeds tekort
van die dagen...
eenzaam, alleen
gedachten plagen
waar moet ik heen?
van die dagen...
dat het weer daagt
dat óók die dagen
mijn Vader mij draagt
Reactie plaatsen
Reacties
Ach, lieve zus, zo recht uit je hart! Love you en een dikke knuffel!
Zo begrijpelijk...... maar bidden om het wonder.... en dan zeggen Heere kom mijn ongeloof te hulp.
Met bewondering lees ik telkens jouw blog, was het allemaal niet zo verdrietig dan zou ik zeggen dat je een schrijverstalent hebt. Alle aspecten beschrijf je, zorg, angst, verdriet, eenzaamheid maar ook vertrouwen, hoop, kracht, liefde en geluk als je naar je gezin kijkt.
Als je dan dit gedichtje schrijf dan kan ik alleen maar denken, zo voelt jullie leven. Veel liefs!
Zo puur, word er stil van.
Dikke knuffel meis🙏
Ach, ik kan me zo voorstellen dat het af en toe heel zwaar valt. Maar het idee dat de Vader je draagt, juist op deze dagen, geeft troost. Ik hoop dat Zijn vrede heel dichtbij voelt.
Sommige dagen zijn zo zwaar, hoe sterk je ook bent... soms is het gewoon te veel. In gedachten sla ik mijn arm om je heen.
Liefs Yvonne