Ongelooflijk, het is bijna zover. Voor het eerst in 8 jaar gaan wij als gezin op vakantie. Compleet en naar het buitenland. Dit is een droom die werkelijkheid wordt. Toen wij de vakantie boekten hoopte ik al dat de oudste jongens mee zouden gaan maar die zijn allang de leeftijd voorbij dat dat vanzelfsprekend is. Mijn blijdschap was dan ook ongekend toen ik doorkreeg dat ze maar al te graag met ons meegingen.
Vanwege onze gezinssituatie de laatste jaren zijn wij altijd in Nederland gebleven met Nienke. Herman en ik zijn wel afwisselend met de jongens naar het buitenland geweest. City trips van een aantal dagen. Dan bleef altijd een van ons achter en de ander ging op stap. Niet minder leuk dan samen als gezin maar wel anders. Hier zijn wij erg goed in geworden. Zoeken naar wat kan en daarvoor gaan. Zo is ook deze vakantie tot stand gekomen….
Vorig jaar heeft Nienke meegedaan aan de docu-serie van het WKZ die uitgezonden is op RTL4. Hier kregen wij veel positieve reacties op. Op een dag was ik onderweg naar school om Nienke op te halen en werd ik gebeld vanuit het ziekenhuis, Er had iemand contact opgenomen met haar team om te vragen of het echt niet mogelijk was om naar “de bergen” te gaan zoals Nienke graag zou willen. De pedagogisch medewerker belde mij op met de vraag of wij ervoor open zouden staan om uit te zoeken wat de mogelijkheden zouden zijn. In eerste instantie werd ons een reis aangeboden vanuit de wens ambulance maar later bleek de zorg te complex en zouden wij als ouders toch nog alles moeten regelen. Toen trok ik de stoute schoenen aan en vroeg haar team of wij het als ouders niet gewoon zelf mochten regelen. Zonder alle toeters en bellen….Dit past veel beter bij ons. Zo gewoon mogelijk en zonder alle toeters en bellen.
Wij kregen toestemming om uit te zoeken wat mogelijk was maar hiervoor moest Nienke eerst een nachtje in het ziekenhuis verblijven. Dan zou ze in een tent slapen waar de ijle berglucht nagebootst zou worden. Dit om te kijken hoe haar lichaam zou reageren wat ademhalingswaardes betreft. Dit ging verrassend goed. We kregen toestemming om tot 1300m te stijgen met Nienke en de zoektocht kon beginnen.
Onze keus is gevallen op de Vogezen in Frankrijk. Het hoogste punt is 1300m. We zitten op een uur rijden van Basel, Zwitserland en er is genoeg te doen in de omgeving voor de ondernemende types in ons gezin.
Nu is het aftellen tot wij vertrekken, In de tussentijd zijn de voorbereidingen in volle gang. Er moet veel apparatuur mee. Hiervoor hebben wij een busje geregeld zodat alles inclusief hulphond Teddy meekan. Er gaan twee verpleegkundigen mee om afwisselend de nachtzorg te doen. Zij slapen iets verderop in een B&B.
Nienke heeft in Nederland een loopfiets als hulpmiddel. In Frankrijk is het toch niet zo vlak als hier dus hebben wij een elektrische crossfiets voor haar gekocht. Hier heeft zij de laatste maanden goed mee geoefend zodat ze straks crossend door de bergen kan gaan. Wat een heerlijk vooruitzicht!
Reactie plaatsen
Reacties