Zomervakantie

Gepubliceerd op 10 juli 2022 om 22:44

Eindelijk zomervakantie! Wat heeft Nienke er zin in! Ikzelf vind het ook heerlijk. Alle voorgaande jaren was het vreselijk pittig omdat alle zorg dan helemaal op mij terecht kwam. Op dit moment is Nienke zodanig stabiel dat we regelmatig dagjes uit kunnen. Ze kan afspreken met vriendjes en vriendinnetjes. Aankomende week is het Vakantie Bijbel Week en daar kijkt zij ook erg naar uit. Dankzij alle ontwikkelingen van het afgelopen jaar rondom hulpmiddelen in de vorm van tandem en rolstoel plus het feit dat we de komende weken intensief kunnen trainen met Teddy geeft deze zomer wel een gouden tint.

De komende weken gaan wat Nienke-Teddy Team betreft wel spannend zijn. Sinds januari heeft Nienke geen vreselijk lage cortisol waarden meer gehad. Dit was opvallend gezien het feit dat zij daarvoor regelmatig te laag zat. Samen met het team in het ziekenhuis hebben wij besloten om intensief haar waardes te checken. Daar kwamen hele verrassende resultaten uit. Nienke blijkt weer zelf stress hormoon aan te maken. Hoe dit kan snapt niemand. Wij staan echt voor een raadsel. Dit kan twee dingen betekenen. Het kan zijn dat haar lichaam het volledig oppakt. Dit zal zeer uitzonderlijk zijn...eigenlijk ongehoord maar toch houden wij er rekening mee. Het meest waarschijnlijke scenario zal zijn dat Nienke wel stresshormoon aanmaakt op basis niveau maar dat haar hypofyse geen signaal afgeeft wanneer zij extra nodig heeft. Als dit het geval blikt te zijn dan zal Teddy bijna onmisbaar worden. Dan is zij niet in te stellen op een standaard dosering maar heeft zij een stress afhankelijke dosering nodig. Alleen tijdens stress momenten dus en die zijn erg moeilijk op te vangen want er zijn zoveel dingen die voor stress kunnen zorgen. Stress is niet alleen negatief. Als ze ergens heel blij om is dan wordt dat ook als stress ervaren in het lichaam. Er is veel wijsheid en gebed nodig de komende tijd zowel voor ons als voor het team van stichting KIBO en de artsen in het WKZ.

Dan nog even iets heel anders....vorig jaar ben ik begonnen met Happy Stones maken. Ik had nooit eerder in mijn leven serieus getekend maar creatief bezig zijn bleek zo bij mij te passen dat ik verder heb gezocht naar andere mogelijkheden. In het najaar van vorig jaar ben ik begonnen met een cursus portret tekenen/schilderen. Sindsdien ben ik van de ene les in de andere gerold en ben ik een enthousiaste cursist geworden. Er is al veel voorbij gekomen en ik wordt flink uitgedaagd door mijn lerares. Ik ervaar het als een enorm geschenk dat ik iets ontdekt heb waar ik  zowel uitdaging als voldoening uit haal. Ik merk ook dat wanneer ik schilder tijdens de lessen mijn gedachten langzaam tot stilstand komen. Alleen verf en doek doen er dan nog toe. Wanneer ik stop zijn er zomaar 2 a 3 uur voorbij gegaan. Mijn emoties kan ik echt kwijt in het schilderen en mijn hoofd komt hierdoor helemaal tot rust.

Schilderen doet mij denken aan mijn vader. Mijn vader was geen kunstschilder en toch ook weer wel. Elke kleur kon hij mengen van een paar basiskleuren. Reparaties uitvoeren op monumenten was voor hem een geweldige uitdaging. Precies de juiste kleur vinden en vervolgens alles weer piekfijn in orde maken. Zonder dat ik het wist heb ik meer gemeen met mijn vader dan ik ooit dacht. Wanneer ik eraan denk hoe het had kunnen zijn huilt mijn hart. Wat zou mijn vader hiervan genoten hebben. Ik had ook heel veel van hem kunnen leren. Om het gemis in een mooie herinnering te veranderen draag ik altijd tijdens het schilderen een van zijn favoriete bloezen. Zo is hij er toch een beetje bij....

Reactie plaatsen

Reacties

Corriene
3 jaar geleden

Zo trots op jou💕
Blij en dankbaar , hopen op een stabiele zomer
Liefs